حسابداران هنگام ثبت معاملات با سه نوع حساب سر و کار دارند:
حساب‌های واقعی
حساب‌های واقعی کلیه دارایی‌های شرکت به اضافه حساب بدهی و حقوق صاحبان سهام است.
دارایی‌ها - اقلام مشهود
مواردی که در واقع می‌توانید لمس کنید، مانند پول نقد، موجودی کالا، تجهیزات، زمین یا یک ساختمان.
دارایی‌ها - اقلام نامشهود
مواردی که حضور فیزیکی ندارند، مانند سهام و اوراق قرضه، حق ثبت اختراع و علائم تجاری.
حساب‌های مسئولیت
بدهی‌ها شامل آنچه که شرکت بدهکار است مانند حساب‌های قابل پرداخت، وام‌های قابل پرداخت، وام‌های رهنی و حقوق و دستمزد پرداخت می‌شود.
حساب‌های سهام
حساب صاحبان سهام با درآمد یا هزینه‌های محصولات یا خدماتی که ارائه می‌دهند ارتباط مستقیم دارد، مانند سهام یا سود بازمانده (پولی که باید در یک تجارت سرمایه‌گذاری شود).
حساب‌های واقعی حساب‌های دائمی هستند، آنها در ترازنامه ثبت می‌شوند و در پایان یک سال حسابداری بسته نمی‌شوند.
حساب‌های شخصی
سه نوع حساب شخصی وجود دارد. حساب‌های شخصی نماینده افراد یا شرکت‌ها است:
طبیعی
معاملات با مردم.
ساختگی
معاملات با کسب و کار، شرکت‌ها یا موسسات.
نماینده
معاملات غیرمستقیم، مانند کارمندان قراردادی و یا پیمانی که از طریق شرکت دیگری پرداخت می‌شود.
حساب‌های اسمی
این حساب‌ها مربوط به هزینه، ضرر، درآمد یا سود شرکت است. حساب‌های اسمی موقتی در نظر گرفته می‌شوند، آنها به عنوان سود و زیان خالص در صورت سود و زیان شرکت منعکس می‌شوند و در پایان هر سال مالی بسته می‌شوند.
قوانین طلایی حسابداری چیست؟
سه قانون طلایی در حسابداری وجود دارد. آنها به طور خاص به انواع حساب‌های ذکر شده در بالا و نحوه بدهی و اعتبار معاملات در این حساب‌ها مربوط می‌شوند.
بدهی‌ها و اعتبارات در حسابداری یک شرکت استفاده می‌شود تا تراز آن متعادل شود. بدهی‌ها و اعتبارات اصول اولیه حسابداری است.
آنها به این ترتیب کار می‌کنند:
هنگام ثبت معامله، هر ورود بدهی، باید به همان مقدار اعتبار داشته باشد، یا بالعکس. به این ترتیب بدهی‌ها و اعتبارات با یکدیگر تعادل برقرار می‌کنند.
قوانین طلایی به مردم کمک می‌کند تا بفهمند که چگونه بدهی‌ها و اعتبارات در سه نوع حساب اعمال می‌شود.
این قوانین عبارتند از:
آنچه در بدهی می‌آید، آنچه که به عنوان اعتبار خارج می‌شود (حساب‌های واقعی)
این قانون در مورد دارایی‌های مانند پول نقد، زمین، ساختمان، تجهیزات، مبلمان و غیره قابل اجرا است.
بدهکار گیرنده، اعتبار دهنده (حساب‌های شخصی)
این قانون در معاملات مربوط به افراد یا مشاغل، به عنوان مثال معاملات بانکی، قابل اجرا است.
بدهی تمام هزینه‌ها و ضررها، اعتبار همه درآمد و سود (حساب‌های اسمی)
این قانون درمورد هزینه‌ها و درآمد مانند حقوق، فروش، خرید و کارمزد اعمال می‌شود.
منبع: www.freshbook.com